Als ik tegen zeven uur mijn ogen open doe lijk ik flitsen te zien. Dat blijkt als ik de gordijnen opentrek te kloppen. Barth is ook wakker. De muziek is gestopt en buiten hoost het, waardoor het heerlijk koel is. Onder ons beginnen de eerste boten van Taxi21 te varen, maar verder is het nog rustig. Ik trek de schuifdeuren naar het balkonnetje zover mogelijk open en de koele lucht stroomt binnen. Eindelijk kan die bulderairco uit!
We blijven nog een uurtje of anderhalf in bed liggen dutten terwijl het buiten bliksemt en dondert en stevig doorregent. Als we beneden op het terras aan het water gaan ontbijten regent het ook nog, maar niet hard. We blijven er de hele ochtend zitten om wat te bloggen en te lezen. Als we rond half twaalf naar onze kamer teruggaan om onze spullen in te pakken is het zo goed als droog en begint het aardig op te klaren. Misschien komt het toch nog goed met het weer.
We checken uit en in ons nieuwe hotel weer in. Onze kamer met oceanview blijkt schitterend! Slechts 15 euro duurder dan het andere hotel maar heel erg veel beter, inclusief ontbijt, met een goede airco en in frisse blauwe kleuren geverfd. We zijn op slag verliefd op de kamer én het uitzicht, in dit hotel willen we zeker wel een aantal dagen blijven.
Voor het eerst sinds we in Panama zijn pakken wel al onze spullen uit, tot nu toe hebben we uit de rugzakken geleefd omdat we aldoor maar een paar dagen bleven, behalve in Panama-City, maar daar hebben we het een paar dagen zonder bagage moeten doen en had het ook geen zin meer om uit te pakken. Als het weer de komende dagen goed is blijven we hier tot het einde van het Panama-deel van onze vakantie.
We besluiten te gaan lunchen op het eiland tegenover ons, Isla Carenero (op de foto hierboven aan de overkant van het water). Het eiland heet zo omdat hier in vroeger tijden schepen op hun kant gelegd werden om te worden gerepareerd en schoongemaakt (het zogenaamde 'careening'). In oktober 1502 werden ook de schepen van Columbus hier aangepakt terwijl de admiraal zelf van een buikaandoening genas.
Met een watertaxi laten we ons naar de overkant brengen en ook meteen maar naar Bibi's, het restaurantje waar onze keuze op is gevallen. De 'chauffeur' zet ons af op de steiger en we spreken af dat hij ons drie uur later weer komt halen.
Het allereerste wat we zien als we aan land gaan op Isla Carenero is een prachtige pelikaan. Hij blijft geduldig wachten tot we klaar zijn met fotograferen en laat z'n mooiste kant zien.
Er is een smalle strook strand, dan een meter of tien aan palmbomen waar huizen tussen gebouwd zijn en daarachter begint de jungle. Dit is écht een tropisch eiland.
We lunchen heerlijk rustig én smakelijk bij Bibi's en gaan dan op pad. Er loopt iets van een pad langs het strand en aan dat pad zijn huizen gebouwd, zowel particulier als hotelletjes. Allemaal erg basic, er is verder ook weinig tot geen vertier op het eiland. Erg geschikt als je echt even helemaal niks geen input wilt hebben. Er loopt aldoor een vrouw met een machete achter ons aan, het is wat onduidelijk wat ze wil want ze spreekt ons niet aan. We verzinnen al allemaal horror-scenario's tot opvalt dat ze aldoor onder palmbomen aan het speuren is. Ze zoekt gevallen kokosnoten die ze aan de toeristen verkoopt. Slim!
Hertmeest verrassende wat we op het strand tegenkomen zijn twee televisies. De één staat gewoon midden op het strand terwijl de ander (voor meer kijkgemak?) op een boomstronk is gezet. Verwarrend...
We wandelen een uurtje of twee over het eiland, ook door het 'dorpje' dat iets meer in het achterland ligt en waar met name de lokale bevolking woont. Het is er erg laid-back maar ook erg vervuild. Overal ligt afval en dat lijkt toch echt door hen zelf neergegooid te zijn. Wat zie je dat toch veel in dit soort landen. Hoe moeilijk is het nou om iedere dag vijf minuten te besteden om je erfje even op te ruimen? Niet dat dat veel zou helpen, er zijn ook grote problemen met de afvalverwerking, die lijkt compleet non-existant. Overal grote containers vol afvalzakken en het ziet er niet uit dat die vaak geleegd worden. Daar valt nog veel winst te behalen!
Tegen vijven lopen we terug naar de steiger waar we drie uur eerder afgezet zijn. Vijf minuten later komt onze schipper op ons af varen en hij brengt ons in een paar minuten terug naar Isla Colón. We wandelen terug naar het hotel en nemen een frisse douche. Knap hoor, hoe die Robinson Crusoe dat 4,5 jaar volgehouden heeft zonder douche! ;-)
We brengen de avond door met het drinken van cocktails en een maaltijd bij één van de vele restaurantjes aan het water. We lopen ook nog een paar keer langs de plek waar Marcel van Bocas Sailing ons gisteren heeft aangesproken. We gaan graag met hem mee op zijn catamaran. Het trekt ons niet erg om opgepropt met een dozijn andere toeristen in een smalle, lawaaierige en vervuilende boot te zitten en de weersvoorspellingen zijn goed dus we willen heel graag mee op zijn boot. Het lukt niet meer, dan morgen nog maar even bijtijds proberen. En nu maar hopen dat we een beetje kunnen slapen en er geen liveband onder onze hotelkamer speelt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten