De wekker gaat nog veel vroeger dan gisteren, half zes staan we naast ons bed. We willen met de Canal Company Train van kust naar kust rijden. De trein vertrekt om kwart over zeven en het is zeker een half uur rijden. We krijgen van onze ontbijtdame snel nog een kopje koffie en een bak cornflakes en eigenlijk te laat gaan we op pad. Het gaat een klein stukje goed maar dan laat de Garmin ons weer compleet in de steek. Gelukkig weten we inmiddels wel zo'n beetje de vector van waar we moeten zijn en net voor zevenen rijden we de - verlaten - parkeerplaats op. Er is niemand behalve een bewaker met achter zich in een kooi twee fantastische papagaaien die om het hardst om aandacht zitten te bedelen. De trein blijkt op zaterdag en zondag niet te rijden. Was fijn geweest als ze dat ook even op hun site hadden gezet... We vermaken ons even met jut en jul in de kooi en pakken dan de Lonely Planet erbij om te bepalen waar we dan eens heen zullen gaan. Onze keuze valt op Parque Nacional Soberania. Het is nog vroeg dus hopelijk kunnen we nog wat vogeltjes voor de lens krijgen.
Parque Nacional Soberania ligt nét over de provinciegrens van Colón. Het is een van de meest toegankelijke nationale parken van Panama en omdat we eigenlijk al te laat zijn voor de vogeltjes (het is al tegen achten) en ook maar een paar uurtjes hebben (we willen rond de middag naar de Miraflores Locks) kiezen we voor het Panama Rainforest Discovery Center. Hier staat een 32 meter hoge observatietoren die perfect is voor vogelspotten.
De observatietoren van boven (foto geleend van hun site)
De prijs is aan de hoge kant (€45 met z'n tweetjes) maar voor dat geld gaat er ook een gids mee die in het bezit is van een flinke monokijker. Onderweg naar de toren hoppen er twee verschillende kikkers voor onze voeten, de ene zou je aan de achterkant niet eens herkennen als een kikker, die lijkt meer op een blad. Ook de ander valt bijna volledig weg tegen het blad waar hij naast zit.
We wandelen een stukje en zien dan de toren. We klimmen naar boven totdat we ruim boven de bomen zijn. Met opzet probeer ik pas om mee heen te kijken tot ik helemaal boven ben. En dan: wát een geweldig uitzicht! Al snel wijst onze gids ons op een viertal toekans die in een boom zitten. En even later een luiaard, flink ver van ons vandaan. Knap spotwerk! Maar helaas zijn we eigenlijk al een paar uur te laat en we zien verder niets meer.
Dan maar een stukje wandelen door het bos. We komen uit bij een prachtig meertje, het maakt onderdeel uit van het kunstmatig Gatun meer maar het is er heerlijk. Een mooi plekje om te genieten van ons meegebrachte ontbijtje terwijl we de (water)vogels voorbij zien komen. We gaan nog even weer terug naar het discovery center zelf, het is er een komen en gaan van kolibri's, ze vliegen zó dicht langs je dat je het gewapper van hun vleugeltjes voelt!
Rond de middag stappen we weer in de auto. Voor de vierde en ditmaal laatste keer rijden we over het honderd jaar oude bruggetje over een zijtak van het Panama kanaal op weg naar de Miraflores Locks.
Zo rustig als het was in Soberania, zo druk is het bij de Locks. Als we binnenkomen wordt ons gelijk verteld dat het eerste schip om kwart voor twee de sluizen zal bereiken. We worden uitgenodigd om daarom eerst een 3D-film van tien minuten over het kanaal te gaan zien. Na een lunch zoeken we een goede plek op de vierde en hoogste etage van het platform. In de verte zien we net eerste schip van gemiddelde grootte aan komen varen terwijl er in de Pedro Miguel sluis twee enorme containerschepen liggen met daarachter nog twee grote schepen. We hebben geluk!
Het eerste schip nadert de eerste van de twee Miraflores sluizen, op de achtergrond de
schepen in de Pedro Miguel sluis
De eerste boot die de voor ons achterste sluis binnenvaart is een catamaran. De bemanning wordt door de honderden toeschouwers toegezwaaid waarop zij op hun beurt ons toewuiven. Dit zal zich nog herhalen met de bemanning van de vrachtschepen. Zij zullen dit ongetwijfeld ook niet wekelijks meemaken, je ziet ze zich ook suf fotograferen als ze door de sluizen gaan.
Achter de catamaran is nog voldoende ruimte voor een tweede schip en even later vaart de BBC Florida de sluis binnen. De sluisdeuren achter het schip sluiten zich, het water wordt door de enorme ventielen uit deze kamer gepompt en wordt in de kamer voor hen gespoten waardoor de schepen zakken. Als het water in beide kamers op hetzelfde niveau is worden de voorste sluisdeuren geopend waarna hetzelfde nog een keer gebeurt in de tweede sluis
Erg leuk allemaal, maar iedereen staat natuurlijk vooral te wachten op de twee enorme containerschepen die inmiddels voor de sluizen liggen te wachten. Het schip in de sluis voor ons, de Swan Arrow, lijkt er maar nét in te passen. Het wordt zorgvuldig door de zes mulas (electrische treintjes) door de sluis getrokken, de treintjes houden het schip tevens op zijn plek zodat het niet de kanten raakt. Niet veel later is het enorme schip meters gezakt waardoor het opeens toch wat minder imposant is geworden...
Achter de Swan Arrow wordt ondertussen een ander schip door de sluizen geleid en daarna is het beurt aan nog twee gigantische schepen, een containerschip en een gastanker (of we even niet willen roken...). We kennen het principe inmiddels wel en haasten ons naar het museum die over korte tijd gaat sluiten. We hebben dan ook helaas niet voldoende tijd om de erg boeiende tentoonstelling over het kanaal in z'n geheel te bekijken maar we zorgen wel dat we de vanaf de brug gefilmde en versneld afgespeelde passage van een schip vanaf de Miraflores sluizen tot en met de Pedro Miguel sluizen nog even filmen. Leuk om het ook vanaf die positie te zien!
Als we uit het museum komen ligt het volgende schip alweer in de sluis. Geen warm onthaal voor de bemanning helaas want het bezoekerscentrum gaat sluiten én er zijn nog andere sluizen open gegaan, die van de hemel. Het hoost en we rénnen terug naar de auto. De Garmin spaart ons ook ditmaal weer niet, we rijden tot twee keer toe verkeerd. Het is echt even wennen hoor... Maar we hebben weer een geweldige dag gehad!
Er zit bij ons beiden blijkbaar een hele grote slaapbehoefte (jetlag) want we zijn gisteravond om acht uur allebei in slaap gevallen, tv aan en iPad in de handen. Zo worden we even na enen wakker. Dus alsnog de tandjes gepoetst en maar weer verder slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten