Niet al best geslapen, het bed is vergeleken met Panama-City niet echt geweldig. En nog steeds hebben we wat last van de jetlag, we zijn rond acht uur 's avonds helemaal áf. het is nu bijna een week, het zou nu zo'n beetje over moeten zijn. Een stevig ontbijtje dus maar.
Na het ontbijt gaan we richting Chorro de las Mozas, één van de twee watervallen die de omgeving van Le Valle rijk is. Helaas blijkt de weg er naartoe afgesloten. Dus maar naar waterval twee, Chorro El Macho. Die is wel open. We betalen $3,50 pp entree en krijgen een stok mee, de stenen zijn nogal nat, zegt de jongen bij de ingang. Het is ook mogelijk om er een canopy (zipline) tour te doen, maar daar zien we hier maar vanaf, het zijn maar vier lijnen en dat kan nooit op tegen de canopytour die we in Costa Rica rond de vulkaan hebben gedaan.
Na een paar minuten wandelen zijn we al bij de waterval. "El Macho" is niet zo macho als we in dit regenseizoen verwacht hadden. Hij zou 85 meter hoog moeten zijn, maar we zien er de helft nog niet van. En erg veel water komt er ook niet vanaf. We wachten even tot er wat zipliners over de waterval heenkomen en lopen dan verder. Tien minuten later zijn we aan het einde van de trail. We zijn niet onder de indruk, en dat is een understatement...
We besluiten naar El Valle Amphibian Conservation Center te gaan. Hier wordt hard gewerkt om de amfibieën van Panama en in het bijzonder de 'gouden kikker' van uitsterven te behoeden. Het onderzoekscentrum is afgesloten voor publiek maar als onderdeel van de dierentuin 'El Nispero' die ook op het grondgebied gevestigd is is wel een bezoekersruimte gemaakt waar o.a. de gouden kikker te zien is.
Eerst bekijken we de dierentuin. Ik heb altijd moeite met dierentuinen. Ook al is het gros van de dieren die hier zitten inheems en zien ze er goed uit, de hokken zijn klein en van sommigen zijn er veel. Er zit van alles, van alligators tot apen, kippen, schapen, meerdere soorten roofvogels, paarden, hangbuikzwijnen, papegaaien en parkieten tot wasberen, jaguars en een erg eenzaam kijkende ocelot. Op naar de amfibieën dan maar. Er zitten diverse soorten van allerlei afmetingen. En ook de gouden kikker, al is ie in onze ogen meer groen/zwart dan goudkleurig...
Na de lunch brengen we onze spullen even terug naar de kamer en rijden we naar de hotsprings van El Valle: Pozos Termales. Voor $2,25 pp mogen we lekker gaan weken in de in het bos gelegen thermale baden. Het ziet er allemaal wat vervallen en groen uitgeslagen uit maar het water is met 38 graden heerlijk warm en volgens de borden goed voor van alles en nogwat. Als we na de maximale 45 minuten in het bad ook ons gezicht willen insmeren met helende modder (die 10 jaar eraf lijkt ons wel wat!) krijgen we te horen dat dat vóór het thermale bad moet. Uitleg blijft uit, maar we moeten het dus zonder het verjongingsmasker stellen. Vette pech...
Op naar het hotel dan maar. Tot onze frustratie is de drumband weer aan het oefenen. Weer geen rust dus. Gelukkig is de koptelefoon de oplossing en na een uurtje wordt het weer rustig en horen we de vogels weer. We besluiten naar het dorpje te wandelen om daar wat te gaan eten, een wandeling van een klein half uurtje. De lokale jeugd loopt er ook, sommigen hebben een trompetje in de handen, anderen drumstokjes. We moeten ons toch een beetje inhouden ;-)
Al met al was het wel een leuke dag maar hadden we ons van El Valle iets meer voorgesteld, al is de vallei prachtig.
We houden het wakker tot na elven, een record sinds we in Panama zijn! Zouden we de jetlag eindelijk overwonnen hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten